Rood is de held van Henschke. Maar wit kunnen ze ook maken. Eden Valley semillon. 'Zemmelon' zoals ze dat ter plekke uitspreken. Ter plekke is ook de 6e generatie Henschke al weer doende. Nee niet Louis, maar Johann. Heb ik een keer aan de keukentafel gehad maar destijds had ie ook alleen zijn rood bij zich. Deze pure sémillon zou ik niet vergeten hebben. Omdat je 'm maar zelden solo treft maar bovendien vanwege de sensatie van smokeyness, yuzu, de zuren van crème fraîche, grapefruit, ontzoete honing, vlierbloesem en knisperend-piepende witlofbitter die zo beklijft.