Wink Lorch, schrijfster van het boek Jura Wine uit 2014, had wijnmaker Julien Mareschal al in 2004 in het vizier. De toen pas 23-jarige verbaasde haar in positieve zin. Zoon van een graanboer die keurig de landbouwhogeschool had gedaan. Maar tarwe, mais en gerst konden hem niet zo boeien: druiven moesten het worden. En wat hem betreft kon je daar maar één ding mee: wijn maken. 

Op naar Dijon om daar het diploma voor te halen, stages lopen in Bourgogne en Bordeaux, om vervolgens met een subsidie van de Franse overheid 3,5 hectare in de Jura aan te kopen. De eerste twee jaar was het – zoals het hoort – sappelen. De druiven verkopen aan anderen en als bijverdienste muziekles geven. Vervolgens langzaam maar zeker de wijnen gaan maken zoals hij deze voor ogen had. Natuurlijk: biologisch. 

Maar ook: duidelijk gemarkeerd door hun eigen wijngaard, een van de hoogst gelegene in de Jura. Lijkt in niets op chardonnay zoals ‘we’ die kennen. Ik proefde de 2012 al eens. Die was nerveus, rokerig, opspattende steenslag, bermkruiden. Wit fruit met een snufje witte peper. Notenkraakje. En kalkige ziltige zuren. De 2015 is er niet rustiger op geworden. En waar ik gewoonlijk van ADHD-types in menselijke uitvoering bloednerveus wordt, ging ik voor die juist even rustig zitten. 2016 en 2018: eveneens aanzienlijke aanraders. Hoge scores in DGH. 

En nu dan 2019: doet u maar. Perfecte bitterpresentatie. Carpaccio van witlof. Granité van grapefruit. Stralend sap. Intelligente blanc.