De hele line up van Artuke is zo indrukwekkend. Gemaakt op een domein waar het motto luidt: 'snipperen is vooruitzien.' En dan bedoelen we niet dat ze daar de vrije dagen aaneenrijgen en van siësta naar siësta soezen. Integendeel. Snipperen betekent in dit geval hard werken. De broertje Arturo en Kiek Artuke runnen het familiebezit, verdeeld over 22 hectaren en 35 verschillende wijngaarden. Allemaal in Alavesa, het beste deel van Rioja. Levert allemaal schouderklopjes op. Wine Advocate Robert Parker is fan. Zo ook de Engelse wijnschrijver Tim 'Master of Wine' Atkin maakt deel uit van de jubelclub. Hij riep bijvoorbeeld Arturo in 2017 uit tot Young Winemaker of the Year. Enfin. Waar zullen we beginnen? Top down maar eens voor de verandering? Helaas hebben we hun La Condenada (volgens Atkin de beste rode Rioja uit het oogstjaar 2016) niet op de proeftafel gehad. Maar wat niet is, kan nog komen: de Nederlandse importeur schijnt nog wat in de kluis te hebben liggen. 

Zodoende is het startpunt hun Finca de los Locos. En gekkenwerk was 't om die in de fles te krijgen. Niet dat de aangewende tempranillo tegenstribbelde (die laat zich graag vertroetelen door Arturo en Kiek Artuke) maar omdat deze afkomstig was van een perceel dat opa Artuke ooit aanschafte, en waardoor iedereen hem voor gek, loco, verklaarde. De grond was zo stug dat deze niet te bewerken was. Opa toonde het tegenovergestelde aan. En zijn twee kleinzoons houden de reputatie hoog. De 2016 bleek een compacte in your face rioja. Niet met een eind hout maar met een volle bak fruit. Kun je toch beter hebben. Sappig, droppig en kordate zuren. Schuwde de tannines niet.

Gaan we even een treetje naar omlaag, zij het niet in kwaliteit. Daar is de Artuke Pies Negros. Zwarte voeten. Op het etiket. Stampend in rijpe tempranillo en graciano. Schoongewassen voeten, zo blijkt. Loepzuivere Rioja. Geen kunst-en-vliegwerk. Kruidige vleeskersen. Aangenaam peperig. Goede zuren. Niet te zoet. Fijne doordrinkfactor. Voetjes van de vloer.

En dat zal prima lukken omdat we ons al gaan indrinken met deze verse 2019 basisversie. Tot ons gekomen via de macération-carboniquetechniek. De trossen zijn ongekneusd in de gistkuipen gekukeld, die daarna worden gevuld met koolzuurgas. In zo’n zuurstofarme omgeving worden de druiven onderin door het gewicht van de bovenburen geplet en ontstaat er een volledig ander soort gisting die zich ook meester maakt van de niet beschadigde exemplaren.

Vriendelijk fluitend fruit knalt eruit. Kersen, bessen, jolijt en vrolijkheid. Wordt meestal ook lekker gevonden door mensen die zeggen dat ze niet van rode wijn houden. Helemaal nadat deze ook nog eens licht gekoeld is aangeboden.