Heerlijk verhaal: begin 2000 lag het contract om het kleine gemengde bedrijf van de familie Nimmervoll te gaan verpachten, klaar om getekend te worden. Totdat de nota bene toen pas veertienjarige kleinzoon van de familie meldde dat hij helemaal vol was van wijn. 'En of hij niet naar de Weinbauschule mocht.' Daar werd niet met gemengde gevoelens op gereageerd: daar ging Gregor.

Tien jaar later: de nieuwe bedrijfsruimte werd geopend. En steeds vaker ook de flessen van Weingut Nimmervoll. Begrijpelijke naam. Gevalletje nomen est omen. Ik proefde de grüner, de weissburgunder en - zeldzamer - de traminer. Aanraders, stuk voor stuk. Eerst die eerste. Doet zijn bijnaam 'pfefferl', pepertje, eer aan. Witte om precies te zijn. En een fikse snuf. Over groene appel, citrus, partje peer. Strak in het sap. Energie te over. Erg geslaagd voor dit geld.