De Meursault van Butterfield schoof aan tafel en presenteerde zich fris exotisch, met niet zoete appeltaart, gemberroom, fascinerende zuren om de smaakpapillen alert te houden en stralende mineralen. Maar deze gooit er nog een Les Charmes-offensief tegenaan. Rijker, fijner, rijper. Zoete, exclusief fruit: perzik, passievrucht, lychee. In een mandje, op een gecapitonneerd kussentje, stuk voor stuk gescheiden door een toefje houtwol (het zal eiken zijn). Condens op de huid voor de fraîcheur. Een koket kloddertje double whipped cream, zo uit de koeling. Een afdronk die de zuren nog voorzichtig onderstreept. Zeldzaamheidje. Soms doet een prijs dat ook vermoeden.