Als deze importeur annonceert dat hij een ‘vondst’ heeft gedaan, schuif ik altijd naar het puntje van mijn stoel, richting glazenkast. Vanwege een vrij spectaculaire extra brut. Destijds betrof het het oogstjaar 2012. Gemaakt van chardonnay, waarvan liefhebbers menen dat dit welbeschouwd de enige geschikte druif is om extra brut of non-dosé van te maken. In dit geval afkomstig uit de Côte de Sézanne, een deel van Champagne dat als ‘vergeten hoek’ wordt aangeduid. Het ergste wat de Champagne-drinker daar nu kan overkomen is dat hij vergeet een bezoek af te leggen aan Aurélie Barrat en Loïc Masson, de makers van deze Fleur de Craie. Dan doet hij zichzelf namelijk tekort. 

Niek Beute (Europees Champagne-ambassadeur 2013) was er al: ‘De onmiskenbare kracht van de Fleur de Craie is z’n verfijning. De geur van de wijn doet denken aan witte perzikbloesem waarbij tonen van verse amandelpoeder en krijt als stuifmeel voorbijkomen. Bij het proeven valt meteen het verleidelijk mondgevoel op, als satijn, heerlijk zacht. De prachtig vervlochten zuren spelen zo nu en dan op. Witte perzik en limoen lopen over in geraffineerd grapefruit-bitter. Bij het uitademen toont de wijn zich zacht en schoont hij de mond met een krijtige, kruidige toon. Deze wijn is vloeibare coquille St-Jacques, zo indrukwekkend, door tegelijk én delicaat én verleidelijk te zijn!!’

Vanwege die bloesem en het stuifmeel dienen mensen die last hebben van hooikoorts Barrat-Masson te vermijden. Blijft er lekker wat meer voor mij over. Na het organoleptisch analyseren heb ik direct een dozijn besteld. Voor de prijs van een matige tot slechte confectiechampagne koop je wat verbluffends.

Als er tenminste nog is.