Andreas Huber. Stille jongen. Maar laat zijn wijnen juist spreken. Heb de afgelopen jaren al zijn hele gamma wit geproefd. Inclusief zijn bijzondere kerner. En ook apart voor Italië: zijn grüner veltliner. Huber voelt zich aangetrokken door de Oostenrijkse stijl van wijn maken. En dan is de nationale druif van het land aanplanten op de boorden van de Alpen aan Italiaanse zijde ook niet zo mal. Enfin, sylvaner. Voornamelijk bekend uit de Elzas. Daar vaak wat braaf. Hier het tegenovergestelde. Dikke peer. Hoogste woord. Droge kruidigheid. Een soort Ricola-sensatie: kruidenbonbon uit de Alpen, naar ik meen. Gelispel van zoethout, amandel en wat stro. Spraakwaterval van sappige meloen, volle appel en iets citrus. Word je stil van. Vindt Huber fijn.