Van natuurvrienden: druk doende om de ecologische voetafdruk beperkt te houden tot die van een slof. Hebben daar alle reden toe, zie ik op een foto. Wijnmaker-eigenaar Pierre-Henri Cosyns staat er behalve met zijn vrouw ook met hun twee zoontjes op. En die moeten later ook verder. En dan niet in een wereld die onleefbaar is geworden. Voldoende stichtelijke woorden en laten we straks nog wat aan Greenpeace storten – bovenal zijn meneer en mevrouw Cosyns wijnliefhebbers.

Sinds 2007 in de weer op een domein dat al bestaat sinds 1841 en een grote reputatie kende (‘kon het opnemen tegen de crus bourgeois’) in een gebiedje dat daar niet op kon bogen. Maar de juiste kijk en inspanningen doen veel. ‘Kloeke, oprechte boeren-Bourg. Donker fruit, laurier, welsap en kordate tannines. Is een nieuwe wijn van de importeur. Gaan we volgen,’ beloofde ik toen ik eens de 2014 beoordeelde.

Inmiddels zijn we al weer oogstjaren verder. Grand Launay thans rijp, gewillig en meegaand. Zoet rijp fruit. Pruimen in goeden doen. Het zoet van kersen, het rijpe van bramen en cassis, milde laurier, fijn gewreven tannines. Niks meer aan toe te voegen. Cosyns zelf ook niet: zwavelloos (sans sulfites ajoutés) tot ons gekomen. 

En die Amélie? Het zal toch wel zijn vrouw zijn? Ik kan me niet voorstellen dat je je scharrel die je hebt opgedaan tijdens een natuurwijnencongres op het etiket vermeldt.