Ik ken de Blasons d'Aussières al. Ook een Corbières. En voor die appellation al best redelijk aan de prijs als je beseft dat je een correcte Corbières ook al ruim onder een tientje kunt treffen. Maar nu gaan we op bezoek bij de kasteel-Corbières. Luxe waar zonder dat het een proteserige bedoening wordt.
Gul en zuidzonnig. Erin gewaaide geuren van kreupelhout, composthopen en opgewreven werkpaarden. Een smaak vol robuust fruit. Stevig, zoet, maar ook weer niet te. Tannines die even de tong schrapen. Een wijn waardoor je toch weer even met de gedachte gaat spelen om toch maar dat huisje in Frankrijk te kopen. Misschien in Corbières? Misschien zelfs wel een château. d'Aussières staat overigens niet à vendre.