Natuurvorser Toni Hartl is doende op de Leithaberg, een heuvel en een DAC ineen. Voer – of beter gezegd: vloeibaar voedsel – voor terroiristen. Kalksteen en glimmerschist vormen de fundering.

Een eerder geproefd oogstjaar (2013) tekende voor een breed uitwaaierende witte. Exotisch fruit, rijp en rijk. En waar de Nieuwe Wereld dan nog weleens log, vet en vol wil worden, zorgt de Leithaberg voor een puntgave minerale afdronk. Deze verse oogst meer dan ooit. Puntig, precies en kalkig. Vergelijken met groot wit uit de noordelijke bourgogne ligt meer voor de hand. Doe ik niet. Vindt Hartl niet leuk.