Rosso di Montalcino. Volgens Hugh Johnsons Wijngids ‘DOC voor vroeg drinkbare Brunello-druiven’. Hij heeft gelijk. Nu zit bij mij permanent de vijf in de klok dus die fles ging open. Bood wijn die afkomstig is van een domein dat eerder in handen was van het legendarische Biondi-Santi. Gelukkig hanteren de eigenaren een wat ander prijsbeleid.

'Hout daarentegen schuwen ze niet' noteerde ik over de 2016, een fors betimmerde editie. Vanille. Speculaaspop. Geflambeerde kersen. Vol, behaaglijk en warmbloedig. In 2017 werd er met de grote vaten van Sloveens eiken (50 en 100 hl) iets genuanceerder omgesprongen. Maar voor 2018 zijn ze bij La Gerla weer bij het Eikenpaleis langs geweest.

Gezegd moet worden: er is niet voor kliklaminaat gekozen. Weldadige balans tussen fruit en hout. Luxe lambrisering. Speculaas van de kostbare banketbakker. Opgepoetst fruit van de groentenjuwelier. Pruimen in kistjes. Specerijen met een herkomstaanduiding (en dan bedoel ik niet Verstegen; met alle respect). Fijnzinnige verschijning.