San Gimignano. Het Manhattan van de Middeleeuwen. Vanwege zijn hoge torens uit lang vervlogen tijden. Kortom, toeristentrekpleister. Is er wat te drinken? Zekers. Vooral wit. Maar dat is niet altijd even goed. Torenhoge verwachtingen worden op de terrasjes algauw met de grond gelijkgemaakt. Slap, doorsnee, saai.
Uitzonderingen? Zeker. Zoals altijd, zou ik bijna zeggen. Neem Tenuta Montagnani. Amandeltjes, zachte kruiderij, rijp en rustig geel fruit, rust in de mond. Tijdloze wijn. Even de tijd ervoor nemen. Misschien zo lang als het duurt om de risotto met asperges soldaat te maken.