Eerder proefden we 2014: een uitdagingenjaar. Druiven die vroeg geplukt moesten worden deden het matig. Dolcetto bijvoorbeeld. Maar nebbiolo is er eentje voor de slow wines. En barolo heeft helemaal geen haast. Daarbij heeft Renato Ratti ook nog eens een naam op te houden. Als modernista overigens. Voor hem geen langdurige schilweking en langdurige lagering op grote houten vaten. 

Sowieso verstandig in 2017, het jaar waar vroeg plukken voor nebbiolo dit keer noodzakelijk was. Wie dan zwaar het eiken inzet, krijgt plankensap in plaats van druivensap. En daar is Ratti niet van. Hij maakt graag een wat toeschietelijker stijl. Het sap twee jaar op kleine vaten voldoet. Zodoende een meer fruit dragende barolo. Cassis, bramen, donkere kersen, een likeurzweem, vol-sappige tannines. 

Niet te vroeg opentrekken. En daarmee bedoel ik niet: voordat de 5 in de klok zit, maar kan nog prima de kelder in. De wachttijden kunnen oplopen van vijf tot zeven jaar en langer. 

Wie zijn geduld niet kan bewaren (en die fles Ratti dus evenmin) decanteert een dag van tevoren. Kan het rundvlees ook meteen de marinade in.