Tweede wijnen kunnen soms eerste keus zijn. Zoals Les Fiefs van Château Lagrange in Saint-Julien. Terwijl iedereen het momenteel over de Chinezen heeft die in Bordeaux op veldtocht zijn om kastelen (en knowhow) te kopen, waren de andere wijzen uit het Oosten hun voor. In 1983 kocht nota bene het Japanse drankenmerk Suntory deze 3e grand cru classé al. En als die Japanners wat doen, doen ze het ook goed. 

Lagrange is al een aantal jaren in topconditie. Eerder proefde ik al topjaar 2010 en meende dat nog geen twee tientjes voor een tweede wijn van dit kaliber een eersteklas koopje was. Daarna kregen we 2011 in het glas, een jaar dat geduid wordt met ‘klassieke frisheid’. En ‘beter dan zijn reputatie’. 

Nu slaan we een meteen maar zes jaar over: 2017, het jaar van de sympathieke, fruitvriendelijke, vroeg drinkbare wijn. En dat is wat ie is. Geen reden tot klagen. Het donkere fruit is pront en vers. De levendigheid is daar. De klasse evenzeer. Waar zouden we op wachten? Helaas hebben we ondertussen wel ook te maken met een ander prijskaartje. Laten we de Chinezen maar de schuld geven…