Echt noordelijk rood. Met Maarten van Rossem-tannines. Vrolijk van inborst, maar toch vooral ook behoorlijk mopperig. Voorts wat van  ‘het blaffende honden bijten niet groen’, frisheid die het donkere fruit niet al te donker maakt. Zo eigen, zo zichzelf, zo Chinon. Zo drinken we 'm graag.