Gamaydruiven die zelf wijn mocht worden. Geen gisthulp, nauwelijks sulfiet. Alleen Jean-Paul  die af en toe kwam kijken of ze een beetje hun best deden. Deden ze. Trappelende besjes, kokette kersen, een soepel romigheidje, mild-mollig en een pepertje dat bij wijze van afscheid even in het puntje van je tong knijpt. Knijp trouwens zelf ook in je arm als je het prijskaartje hebt gezien.  Daarna zagen wij plots sterretjes.