Asti, UNESCO erfgoed. Niet alleen de ansichtkaartwaardige vergezichten en pittoreske doorkijkjes maar tevens vanwege de fijne wijnen. Tenminste, dat mogen we toch wel hopen. Hoe dan ook, Azienda Agricola Emilio Vada was er al doende voordat UNESCO daar de boel in de smiezen kreeg, Hebben zodoende wel kijk op de druiven ter plekke. 

Natuurlijk maken ze Moscato d'Asti maar we hebben nog geen zin in zoet. Wel in hun barbera en nebbiolo. Laten we met die eerste beginnen. Da's nogal een player. Tikt als nederige barbera de 15 procent aan. Zullen we dat ook maar weer op het conto van de global warming zetten. Het valt ons in ieder geval wel vaker op de laatste tijd: noordelijk rood dat dwars door de alcoholbarrière gaat. We hebben het nog even nagezocht in de onmetelijke dieptes van de database van DGH: tot voor kort bleek er niks mis met 13 procent, met een enkele uitschieter naar 14. 

Enfin, goede, nadrukkelijk gevulde barbera. En dan heb ik het niet over de alcohol. Donker en droppig. Heerlijk rijpe, doch zure kersen. Bramen ook. Gedroogde pruimen, krent, Marmite-zilt, smeerbare tannines. Volle bak. Tevens lid van de familie: Cua Rusa, hun nebbiolo met een Langhe achtergrond.