Vacqueyras, de naam die samen met bourgueil het meest misspeld wordt op wijnkaarten wereldwijd, maakte het de mensheid vroeger niet zo moeilijk. Toen was het nog gewoon een côtes du rhône, éen van de talloze wijnen uit het reusachtige zuidelijke-rhônegebied. Het enige waar je van wakker kon liggen was of het nu côtes du rhône of côtes-du-rhône was. Wijnboeren deden daar niet moeilijk over: de ene schreef het met, de ander zonder verbindingsstreepjes.

Waar sommige wijnboeren wel moeilijk over deden: zeuren bij de autoriteiten dat hun wijn van de wijngaarden rond Vacqueyras niet zomaar een rhône was, maar meer thuishoorde in de sjieke gewichtsklasse van Châteauneuf-du-Pape (met verbindingsstreepjes) en Gigondas, waarvan de wijngaarden zo bijzonder waren dat de naam van hun dorp op het etiket mocht.

Wel, dat is uiteindelijk gelukt. En terecht in dit geval. De weelde van de kersenfruitige grenache, aangevuld met peperige syrah en deftig geurende mourvèdre.. Rijk als likeur, en toch mooi helder van smaak. Breed opgezet, met veel van alles, donker kersenfruit, cacao, piets kruiden. 

Jong nog. Nu lekker, maar hij wordt nog beter.