De naam Bardolino klinkt altijd romantisch. Feitelijk is het een lichtere versie dan een instap-Valpolicella gemaakt van dezelfde druiven. Standaard laag in z'n tannines, lichtvoetig en fruitgedomineerd. 

In het geval van Colliargen is dat niets anders. Sappig en zuiver met rode kersen, aalbessen en rozenbottel. Schort om voor de granaatappelpitjes, die vlekken. Zelfde kleur als de Bardolino. En krijg je er ook niet meer uit. Licht gekoeld serveren is het devies.