De susumaiellodruif. Wie kent ’m niet? Ik niet. Moest ’m dan ook even opzoeken in het druivenbijbeltje van Jancis Robinson die overigens niet verder komt dan ‘levendige, diepdonkere blauwe druif die de Adriatische Zee is overgestoken om in de hak van de Laars wijn te gaan maken’. 

Tijdens het overschrijven van de naam heeft vervolgens de wijnmaker er nog een N aan toegevoegd, zodat-ie daar als ‘susumaniello’ door het leven gaat. En hij is niet de enige. Zo hebben we hebben we 'm wel vaker aangetroffen. N, zeg je dan. Dan is het te hopen dat na het tikken van al die info dat de wijn ook lekker is. En gelukkig is dat zo. Vol, rond, sappig, bloezend, flink gevuld. Met donker rijp fruit, een donker fluwelen mondgevoel, een koket zuurtje en zoete laurier.