Garnacha blanca. Veelal een wat saaie druif met te weinig zuren om er iets fatsoenlijks mee te doen als solist. Maar dankzij de moderne wijnmaaktechnieken kunnen er soms kleine wondertjes verricht worden. Zoals op Lagravera, een grensverleggende bodega in Costers del Segre. 

Daar hebben ze zijn sap bijvoorbeeld koel gevinificeerd, een tijdje op zijn eigen gisten gehouden en het bovendien nog wat nieuw Frans eiken gegeven. En dan gebeurt er toch wat. Dan krijgt het sap dikte, structuur en volume. Er is tutti frutti en ander gedroogd geel fruit. Bitters en zonnige specerij. 

Dan wordt zo'n voormalige saaipiet plots een zeldzaamheidje. Omdat Lagravera 'm ook alleen maar oogst in jaren die als buitengewoon goed bekend staan voor deze druif. Bovendien is er maar een piepklein perceeltje. Meer dan 2500 flessen worden er dan niet gemaakt. Collectors item zodoende Met als grootste verzamelaar El Celler de Can Roca, drie Michelinsterren, een van de beste restaurants ter wereld, met tevens op de loonlijst een hebberige en ter zake kundige sommelier. De helft van de hele oogst verdwijnt naar deze zaak van de broertjes Roca in Gerona.  Met wat rest moet de rest van de wereld het doen. En dan te bedenken dat er ook net nog een proeffles verdwenen is.