Eens moest het ervan komen. En dat werd 2010. Toen ging Jorge Monzón, voormalig tovenaarsleerling op Domaine de la Romanée-Conti, Vega Sicilia en Arzuaga, voor zichzelf beginnen. Met de oude percelen van de familie. Met stokoude stokken tempranillo, vaak zelfs nog ongeënte exemplaren. 

Wat gebeurt er dan? Dan mag je je al binnen een decennium scharen tussen de groten in de streek. Eerder proefde ik zijn 2016 al en die onderstreepte dat nog eens. Thans de 2019 in het glas waarin tempranillo wederom gezelschap heeft gekregen van een drietal buurtgenoten. Opnieuw een fijnbesnaarde, uitgebalanceerde tinto met wat meer soortelijk gewicht dan de 2016. Toch nergens zwaar leunend op hout of op overconcentratie. Aardsigheid, sap, finesse en doordrinkbaarheid. 

Kijk naar het etiket en ontdek dat Jorge nog hoger reikt. Met de hulp van een adelaar, águila, is the sky the limit.