Garganega. Maar dat is toch die saaipiet waarmee gewoonlijk suffe soave mee wordt gemaakt. Zeker. Ook. Maar daar doen ze bij Cà dei Maghi niet aan. Die nemen de moeite om de eerste helft al in september te oogsten. En de tweede helft pas in oktober als de druiven volop rijp en wellustig zijn.
Doen ze ook nog wat in de rust? Nou, in ieder geval geen theedrinken. Zou zomaar eens kunnen zijn dat ze dan al tevreden nippen van een eerder oogstjaar en zich verkneukelen op wat het volgende gaat brengen.
Zoals deze 2019 bijvoorbeeld. Heerlijk jaar voor deze druif resulterend in een zeer serieuze bianco. Gelaagd, geplooid en gestructureerd. Licht rokerig, bitterkoekjes, amandelzoet en een perzik plus zijn velletje. Fijne kruiderij. Een ziltzuchtje plus een honingspatje.
Bovendien volgens de importeur met in de geur een spoortje 'luigia gras'. Nooit van gehoord. Nooit aan geroken. Maar hij heeft mij nu wel nieuwsgierig gemaakt.