Zie zijn Ultreia. Al zo'n hoog niveau. Maar toen hadden we deze kijk op mencía nog niet geproefd. Diepgaande, aardse, grote bierzo. Fraaie, diepgaande tinto. Intrigerend, mysterieus, rokerig. Zwarte thee en gedroogde kersen. Een schuchter nootachtig krokantje. Ingekapselde herfstzon, paddenstoelen langs het pad, de laatste rijpe bramen, de aanblik van een echte open haard. En dus niet zo eentje die je met een afstandsbediening laat vlammen. Schuif de craquelé lederen fauteuil aan en pak een boek. Een boek. Geen e-book.