'De hoogste kwaliteit voor de laagste prijs' is de Lidl slagzin. Wat dat laatste betreft: inderdaad de laagst geprijsde vino nobile die we ooit proefden.  Ruim een tientje was de voordeligste tot op heden. Verder was het allemaal tussen de vijftien en dertig euro wat de klok sloeg. Soms zelfs nog wat duurder. Dan 'hoogste kwaliteit'? Dat dan weer niet.

Maar voor geen geld is het toch alleszins fatsoenlijke waar.  Mocht zelfs ook nog eens 18 maanden op eikenhouten vaten bivakkeren. Heeft niet geresulteerd in subtiele fijnzinnigheid en nadrukkelijke complexiteit maar wel in donkere kersen, borstelbramen met bosbessen en nog een blaadje bladgroen links en rechts. Voorts sappige bitters, serieuze zuren en manhaftige tannines. Ook dit jaar staat ie weer als een huis. En bovendien ook mooi op tafel. Want waar de vorige editie nog in een afgrijselijke fles zat, is deze nu verruild voor een fraaie uitmonstering. Kan wat dat betreft de visite ook 'oh' en 'ah' roepen.