Als u iemand bent die stiekem als niemand kijkt dat eigenlijk best wel heel erg lekker vindt, zo’n gerijpte rioja reserva, liefst met zo’n handgeknoopt netje rond de bestofte fles, maar bij het drinken dan toch weer immer somber peinst dat uw liefde nog veel groter zou zijn als het tempranillofruit van zo’n bejaarde rioja niet zo wee was, doch perfect rijp, met ook nog wat hulp van pittige, peperige syrah naast de opgewekte roodfruitige tempranillo, met daarenboven in de afdronk de dure leergeuren van wat merlot, en hoe fijn het zou zijn als dat waaibomenhout waarin menig reserva jarenlang opgesloten heeft gezeten en dat zo zaagselachtig kan smaken een perfect gedoseerd bescheiden vleugje mooi eikenhout zou zijn, en als dat daarenboven ook nog in Zen-achtige balans zou verkeren met een mandje duur fruit, een sierlijk tuiltje specerijen plus lang namijmerende afdronk, dan is dit uw wijn. Oké, niet uit Rioja, uit Somontano, en zonder netje, maar een kniesoor, niet waar.