In Salento, de hak van Italië, namen vier wijnbouwers het verstandige besluit om samen te gaan werken teneinde de mensheid voor een koopje van uitstekende wijnen te voorzien. Ze noemden zich Schola Sarmenti. 

Ze gebruiken inheemse nietsontziende hardwerkende druiven met namen als negroamaro en primitivo, welke laatste in Amerika zinfandel heet en officieel iets wat niemand kan onthouden, want het is Kroatisch en klinkt alsof je je verslikt in een droog crackertje. Om toch over ’m te kunnen praten zonder dat iedereen steeds zegt ‘wil je een slokje water?’ hebben ze ontdekt dat z’n alleroudste Kroatische naam tribidrag is. 

Tribidinges voorziet ons voor een budgetprijsje genereus van zonnig donker fruit met pittige exotische specerijgeuren. Wacht een jaartje – of kieper ’m nu in de karaf – en u krijgt er woeste kruidige geuren bij, terwijl de wijn tevens zacht en romig wordt. 

‘Hé,’ zegt menig verstandige wijnliefhebber blij verrast, ‘eigenlijk veel lekkerder dan allerhande dure patserswijnen die zo moeilijk smaken. Dit geeft gewoon plezier!’ 

En zo is het maar net. De andere stoere rode wijnen van de Schola geven ook warmbloedig plezier, en de duurdere zijn nog robuuster, maar deze is qua prijs/plezier het fijnst. Heel veel karaktervolle wijn voor een vriendenprijs.