Denk ik aan Crozes-Hermitage dan zit ik in een van mijn favoriete restaurants in Amsterdam. En daar is ‘crozes’ een habitué is op de wijnkaart. In zaken als Rotisserie Rijsel, Arles, Auberge Jean et Marie, Café Caron, De Klepel en Zoldering. Het zijn adressen waar jonge chefs en dito sommeliers hun pure kijk op gastronomie etaleren, eentje zonder schuim, mousse, structuren of andere hocus pocus.
Daar horen wijnen bij met een zelfde daderprofiel. Pure syrah bijvoorbeeld. Zoals die zich op zijn mooist presenteert in de noordelijke Rhône in het algemeen en in Crozes-Hermitage in het bijzonder. Uitstekend jaar, beter nog dan 2017 en 2018 die eerder aan de tand werden gevoeld en minstens net zo goed als de 2019 die vorig jaar op mocht, letterlijk en figuurlijk.
Zon gebronsd, tapenade van zwarte olijven, zwarte peper, donkere kersen en dat niet-kopieerbare, fluweelachtige, noordelijke-Rhône-sapgevoel. Rood met flair, elegantie, fijne zuren en een gezonde dosis aan joie de vivre.