Pecorino. Die druif kom je toch niet vaak in mousserende staat tegen. Maar bij Spinelli hebben ze 'm tot belletjes weten te verleiden. En met succes. 'Van 'vergeten druif' gepromoveerd tot vino spumante. Niks met koolzuur volgespoten zoals ze budgetbroertje prosecco maar keurig en kalm zijn tweede vergisting op fles afgewacht. 

Levert eerst een wat bruuske mousse op maar dan volgt er al snel kalmte en een geruststellende droogheid bovendien. Krakend wit fruit, rijpe appel, fijne bitters, een amandelaanzet en mooie zuren. De 2015 al fijn. De 2018 mag er ook weer wezen. Extra speciaal: op acaciahouten vaatjes gerijpt. Kun je van voornoemde prosecco ook niet zeggen: die wordt liefdeloos in een enorme roestvrijstalen container geduwd en mag er pas uit als de supermarkt losgeld heeft betaald.