Goede oude bekende Valori. Meldt zich al jaren.  De 2012 aards kersensap, met zuren en dansende pepertjes. Een laurierbittertje, kauwbare tannines, paddenstoelen en waarachtig een heuse afdronk die leidt tot filosofische bespiegelingen over de rol van chocoladeboontjes, espressodrupjes en hazelnootjes in rode wijn. 

De 2013 en 2014 heeft hij, zoals hij dat zelf zegt, ‘wat onder de radar gehouden’. Weerbarstige jaren, niet karakteristiek voor montepulciano in het algemeen en voor zijn rosso in het bijzonder. 

Toen was daar de 2015. Hete zomer. De herfstregens op tijd en voldoende. Wit goed. Rood veel beter. Kersig, koket en krokant. Dartelt in het glas. Beheerst de zwier. Laat zich koelen. ‘Om ’m wat te temmen bewaar ik ’m zelf in de koelkast,’ zei Valori destijds. 'De zomer die de wijn huisvest, fluistert dan zijn frisse avondbries.

Thans 2018. Een wat regenachtig voorjaar staat een prettig gevulde, goed uitgebalanceerde uitvoering niet in de weg. Vleeskersen, zonnige kruiderij, een warme gloed zonder loom te worden en milde zuren. Van een aantrekkelijke kordaatheid.