Iedereen kent cabernet en merlot, maar sangiovese… Kun je nagaan hoe onbekend je bent als canaiolo, Zelfs menig enthousiaste chiantiliefhebber kent deze Toscaanse druif niet.

Nu is het eerlijk gezegd ook niet zo vreemd. Al is het oude druif, die al in 1303 wordt genoemd in Toscane, het is geen uitblinker. Canaiolo rooit het niet zo goed alleen. Niet interessant genoeg om in z’n uppie voor goede wijn te zorgen, hooguit als hulpje van de sjieke sangiovese. Hij voegt wat zachtheid toe, geen bijzondere geuren of smaken.

Dus toen na de phylloxera, de druifluisplaag midden, eind 19e eeuw, er weer herplant moest worden, werd canaiolo vergeten.

Maar her en der staat er flink wat van, dus wie ‘m toch in de wijngaard heeft, doet ‘m ook in de wijn. Ook, als gezegd, om wat zachtheid te geven. En dat werkt. Een heel klassieke chianti, deze, en in de goede zin des woords. Fijn rood fruit en zonnige herfstgeuren van de sangiovese, en veel rijp fruit en zachte tannines van de canaiolo..