Er was de revolutie in Toscane in de jaren ’70, dat men wijn ging maken met bordeauxdruiven cabernet en merlot. Schande! schreeuwden de traditionalisten.

Net zo verontwaardigd was iedereen toen die nieuwlichters een aantal jaren later wijn gingen maken van de puur Toscaanse druif sangiovese. Van sangiovese en verder niks. Niks geen bijmenging van vage inheemse andere druiven, hoge rendementen, dun en roestkleurig.

Puur mooi rijp geplukte sangiovese van strenggesnoeide wijngaarden. en daarna werd de wijn opgevoed op eikenhout als betrof het de beste bordeaux.

Dat is inmiddels ook al ingeburgerd. Maar een geslaagd exemplaar is nog steeds zeldzaam. Zeldzaam goed hier, dat evenwicht tussen de intense smaak van rijpe sangiovesedruiven en die opvoeding van een jaar in eikenhout.

Heel Italiaans.

Maar zelfs de Italianen vinden Frans eikenhout het beste voor hun wijnen.