Barolo wordt gezien als moeilijke wijn. Ondanks z’n roem toch onbekend, lastig en weerbarstig.

Iets voor kenners.

En zelfs die staan wat te schutteren en met de voeten te schuifelen als je ze vraagt het even uit te leggen.

Het is ook lastig. Barolo als wijn is niet de soepelste, met z’n vaak barse tannines. Zelfs na jaren kelderrust is hij niet getemd of milder gestemd. De nieuwe school van wijnmaken streeft wel barolo met meer fruit en souplesse na, maar dan nog: barolo wordt nooit een beaujolais.

Voor barolo moet je moeite doen. Niet erg: de beloning is groot. Proef dit lesmateriaal maar. Barolo die geurt naar rozen en fijn fruit, met een vleug specerijen. Die slank is, pezig, streng, die tannines heeft om op te bijten, maar niet onaangenaam veel, en ook rijp fruit biedt.

Barolo met karakter. Streng, statig, maar met een glimlach.

Eén nadeel: probeer het en je bent verkocht. Door Monchiero raak je verslaaft aan barolo.