Riserva, dat betekent nogal eens dat de wijnboer de wijn aan de straatstenen niet kwijt kon, z’n vrouw ‘m ook niet in de pan wou hebben, dus dat hij ‘m maar eindeloos bewaarde en riserva noemde met een fors prijskaartje er aan. Wie weet stinkt iemand er in.

Niet hier. Dit is geen barolo die meurt naar oud hout, asfalt met spinnewebben in de afdronk.

Dit is barolo die met recht gereserveerd is, bewaard tot hij klaar was om te schenken,. Barolo die bewaard is omdat die het neusje van de zalm is, van de beste druiven uit een bijzondere wijngaard, geplukt in een bijzonder oogstjaar. Barolo die bij het proeven in de kelder van de wijnboer steeds beter bleek, waardoor besloten werd: die houden we even achter, dat wordt een riserva,

Een superbarolo. 

Strenger en krachtiger, met meer hout dan hun Castiglione, maar verder net zo genereus voorzien van fruit en subtiele nuances. Een stevige, breedgeschouderde wijn, vol subtiliteiten. Jong nog. Nu een plezier, maar ook nog lang te bewaren.