Een opvallend anoniem en nietszeggend etiket. Dat kan betekenen dat de wijnmaker lui of altijd dronken is, of dat hij iets heel bijzonders gecreëerd heeft en dat siert met een bijzonder etiket.

En jawel. Een wijn opgevoed op amforen, van druif muskaat. Droge muskaat. 

De meeste muskaat die u tegenkomt is zoet, of zoetig. De familie van moscatodruiven is zeer uitgebreid, menig wijnboer weet zelf niet welke ondersoort of dwarsneef hij in de wijngaard heeft staan. En eigenlijk maakt dat ook niet uit. Welke moscato je ook plukt, de wijn ervan geurt muskaaatachtig. Druivig, dauw, exotisch, geparfumeerd. Een heerlijke wijn voor blindproeverijen: de muscat, moscato haal je er zo uit, en je voelt je meteen een hele kenner. Tot er gevraagd wordt welke muskaat het betreft.

Tobben we hier niet over. We slaan het vraagstuk muskaat over, en bewonderen de verdiensten van de amfoor. De meesten van ons kennen wijn uit amforen vooral uit Asterix, maar onder wijnmakers van nu is het ook reuze hip. De vorm van de amfoor, het aardewerk, het zou allemaal verdiensten hebben die uitermate geschikt zijn om natuurwijn, wijn zonder enige toevoeging, nog puurder en meer oer te laten smaken.

Dat kan ernstig mis gaan, maar hier werkt het wonderwel. Een spannende, pure wijn, die geurt en smaakt naar moscato, maar met mate. En met nuances. En met andere geuren.