Venetië is mooi, en z’n achtertuin worden bijpassende wijnen gemaakt. Heerlijk, die teer rode valpolicella, rozengeurig, dat subtiele fruit, die zwierige zuren…

Moeilijk te maken, zoiets verfijnds. In de praktijk is veel valpolicella dan ook eerder dun en zuur, of juist onbehouwen krachtig. 

Maar hier, in Cà dei Maghi, het huis van de magiërs, weten ze de ware valpolicella te toveren. Hij mag wel niet zo heten, omdat er hier alleen maar druif corvina is gebruikt, niet de verder vereiste valpolicelladruiven, maar het resultaat is als de valpolicella van je dromen.

Bijna rosé-achtig van kleur, teer en bedeesd van geur, een smaak van zijde en kant. Ragfijn. Zweeft het glas uit.

Wees er snel bij, want veel is er niet van. 470 flessen. Wij proefden nummer 13, stond er met de hand op geschreven. Brengt bepaald geen ongeluk. Behalve dan dat we het jammer vonden dat we ook niet fles 14 hadden om mee verder te gaan.