Een ontmoeting van Spanje en Frankrijk in Marokko.
Dat klinkt spannend, en dat is het ook. Een fijn samengaan van het rode fruit van de Spaanse tempranillo met de pittige pepergeuren van de Zuid-Franse syrah, waar de Marokkaanse wijngaard een heel eigen draai aan geeft.
Geuren van fruit, van mokka, leer. Stoere en toch vriendelijke geuren, en een smaak vol sappig fruit, met daaronder die onverschrokken leergeur en ferme doch niet hardhandige tannines.
Een wijn met charmante, ouderwetse bescheidenheid. Veel wijnen zijn tegenwoordig zo direct en duidelijk: ‘Hier ben ik, zo smaak ik, had je wat?’
Deze vergt even wat kennismaking, een hoffelijk aftasten, langzaam kennismaken.
De waardering daarna is des te groter.