Ach ja, Duits wit. Ooit voornamelijk wijnen die voor minder dan anderhalve euro de onderste schappen van de supermarkt onveilig maakten. Gehuld in slecht zittende pakken, lompe litervermommingen of smukkige budgetflesjes. Zoet, slap, laf en smukkig. Afvoerputjeshandel.

Kortom, die hebben bijzonder goed hun best gedaan om de reputatie van Duitse witte wijn net zo hardhandig om zeep te helpen als de smaakpapillen die zij al eerder hadden bezocht. Zo zou je bijna vergeten dat er inmiddels een aardige slag is gemaakt. Niet dat voornoemde wijnen niet meer te koop zijn maar voor net wat meer koop je bijvoorbeeld deze Riesling trocken. Karakteristiek licht-rokerig. En discreet gevuld met een vermoeden van perzik, het zoet van mandarijn en toch ook fris, gevolgd door een sappige afdronk, strak en transparant.

Voor deze uit de Pfalz klinkt applaus. En de lawaaiige, leeghoofdige literhooligans kunnen afdruipen om mopperend hun donkere, stoffige plekken aan de onderkant van het schap in te nemen, uitzicht biedend op vleeskleurige pantykousjes, rafelende eeltknobbels en het zwabberende rechterwenkwieltje van een armoedig boodschappenkarretje.

Vroeger hadden we geschreven; van de Lidl. Maar deze Duitse deepdiscounter is al tijden bezig zijn leven te beteren. En laten zodoende we daar nou toevallig ook deze Deidesheimer Hofstück hebben aangetroffen. Of is dat nou juist niet toevallig meer? 

Hoe dan ook, eerder proefden we al de 2021 oogst en laat deze verse 2022 nou weer pico zijn. Fis, monter, verkwikkend, zuiver, opgewekt en nergens gezwabber.