Wijnkenners op leeftijd dromen er af en toe nog onrustig van: van de chianti mandfles. De fiascochianti. De pizzeriachianti.

Wijnkenners van nu kunnen de slaap niet vatten als ze aan pinot grigio denken. De witte pizzeriaslobber. Onbestemd, kaal, dun. Onrijp fruit, een verlept bloemetje in het bouquet.

Maar net zoals er vroeger ook simpele chianti bestond die wél te drinken was, zo bestaat er ook pinot grigio die echt fruit biedt, niet verlept maar vief en opgewekt smaakt. Eenvoudig, maar plezierig.

En voor een ouderwets vriendelijke prijs.