Ken je dat verhaal van de gebroeders Alfredo en Luis Siegert? Eigenaren van de Angostura Bitters fabriek uit Trinidad & Tobago. De ene broer bestelde de etiketten. De andere broer de flesjes. Die bleken niet helemaal te matchen met elkaar en sindsdien gaat dit geheimzinnige, kruidige toverdrankje voor bartenders, door het leven met een veel te groot etiket. 

Zoiets moet de firma Fossalta di Piave ook hebben gedacht bij het maken van deze Appassimento. De hele fles is gewrapped in het etiket. Er valt geen glas meer te zien. Wat erin zit is echter geheel niet geheimzinnig. Integendeel. Simpelweg een blend van de international merlot, met de inheemse primitivo en negroamaro. De druiven drogen in, aan de druivenstok.

Een simpele en eeuwenoude techniek, waarbij de druivenstok wordt geknakt. De voedingstoevoer stopt. De druiven drogen in. Dat levert meer concentraat op en relatief meer suikers. Wat dat oplevert in je glas?

Inktzwart sap. Heftig en houtig met zwarte kersen, toffee en vanille. Trekkende tannines, aanwezige zuren. Vol. Zwoel.  Zongerijpt. Ook dit jaar weer volle bak. 

Dilemma: gooi je 'm als ie leeg is nou in de glascontainer of in de papierbak?