Met de paplepel. Bruno Murciano groeide op in het restaurant van zijn ouders. En waar zijn broer uiteindelijk voor het koksvak koos, besloot hij om sommelier te worden. En dat métier lag hem nogal. Zo werd hij uitgeroepen tot beste sommelier van Spanje en tot de op één na beste van de wereld. Hoe dan ook, daar moest op gedronken worden, meende ook zijn broer die inmiddels ook achter de kachel vandaan was gekomen. Wijn moest het worden, en dan bovendien van het soort dat ze zelf graag dronken. Aldus zat er niets anders op dan deze ook zelf maar te gaan maken in hun eigen geboortedorp, Caudete de las Fuentes, een plek overigens waar met name de bobaldruif voor rood zich bijzonder op zijn plek voelt. 

Maar kijk aan, ook het wit presenteert zich met de Murciano Vijfvoudige M-factor: macabeo, malvasia, moscatel, mersegurea en marisancho pakken uit. Met grapefruit, druivigheid en sinaasappelzest, met gedroogde appel op een uitklapbedje van dragon en rozemarijn, er is zilt, er is zoet, er zijn zuren, er is sap en opgeteld intrigeert Las Blancas tot de laatste slok.