Een goede rioja heeft geen hout nodig om deftig te smaken. Elders komt het nogal eens voor dat een rioja pas wat adeldom krijgt als hij crianza, reserva of gran reserva is, als hij een deel van z’n leven een opvoeding op hout heeft gehad. De rioja zonder hout, de joven, de jonge, is dan een frivool en fruitig dorstlessertje.

Niet hier. Hier huist het fijne rode fruit van de tempranillo in een keurig keurslijf, heeft het een postuur dat doet denken aan een waardige médoc. Elegante zuren, bescheiden tannines, en in de afdronk veel jeugdig fruit. Mag zich verheugen over een heerlijk oogstjaar.