Sergi Colet, een producent van cava die geen cava mag heten. Als druiven gebruikt Sergi naast de ‘verplichte’  chardonnay, pinot noir, macabeo, xarel-lo en parellada vaak ook andere soorten.

Eerste kennismaking met zijn bewijs van kunnen was ooit zijn A Priori Brut, waarvoor bij behalve chardonnay en macabeo ook gewürztraminer, riesling en moscatel inzette. ‘Mijn wijngaarden liggen hoger dan de rest en daarom krijgt al mijn fruit een ongekende frisheid’, verklaarde hij op een proeverij op Ibiza waar ik hem destijds sprak. Mijn broer die daar doende is – hij heeft er een wijnwinkel – voert hem in het assortiment. Inderdaad, niet verbazingwekkend.

Overigens heeft Colet’s eigenzinnige druivenkeuze er wel toe geleid dat het gebruik van cava op het etiket hem door de officiële instanties is ontzegd. Overigens hanteert hij een andere waarheid: ‘Ik wilde geen cava meer heten. Hoe kan het zo zijn dat dat spul met een prijskaartje van nog geen vijf euro ook als cava door het leven mag?’  

Het feit echter dat de ook zo wars van regeltjes zijnde Ferran Adriá juist die biologische, frivole, verfijnde, zacht geparfumeerde wijn ooit als het huisbelletje voor El Bulli selecteerde, vergoedde natuurlijk veel. Het zorgde voor zijn doorbraak in de wereld van de haute cuisine in het algemeen en bij de liefhebbers van onberispelijk mousserend in het bijzonder.

Sinds die tijd ben ik hem gaan ‘volgen’.  En gelukkig heeft hij me nog nooit weten af te schudden. Blij toe. Daarom heb ik nu zijn Tradicional in het glas, waarbij hij heeft vertrouwd op het traditionele trio xarel-lo, parellada en macabeu. Beendroog, elegant, diepzinnig, krokant, zachtgistig, ziltig als zout op de huid. Proef ook zijn Navazos, Vatua! en in deze DGH te bewonderen, zijn Assemblage Rosado Extra Brut.