Regelmatig treffen we landgenoten die het idee hebben opgevat om een eigen wijngoed te beginnen. Waarschijnlijk zijn deze niet bekend met het volgende mantra dat in de wijnwereld rondgaat:

‘Weet je hoe je met wijn een klein fortuin kunt maken?’

‘Dan moet je met een groot fortuin beginnen.’

Enfin.

Toch doen.

Voor velen eindigt zo’n droom dan ook in een nachtmerrie.

En ook Lidewij van Wilgen heeft zeker zo haar portie slapeloze nachten gehad toen zij jaren geleden met haar man en drie dochters naar de Languedoc verhuisde om een eigen wijndomein te gaan bestieren. Welbeschouwd zou je over dergelijke avonturen een boek kunnen schrijven. Dat heeft ze dan ook gedaan. En hoe ze daar ook nog tijd voor vond, geen idee, maar Het domein kwam er. Als ondertitel heeft het ‘Een jonge vrouw, een oude wijngaard, een nieuw leven.’ Het is een boek dat prima als scenario zou kunnen fungeren voor een tv-format dat het midden houdt tussen ‘Droomhuis Gezocht’, ‘Ik Vertrek’ en ‘Het Roer Om’. Zo zijn er fikse tegenslagen, oneindig veel tranen, een heuse echtscheiding en de daarop volgende eenzaamheid. Kortom, wil je ook een eigen wijndomein? Vooral doen.

Maar wie haar nu zou vragen of dat het allemaal waard was,  zal - met een goed glas van haar eigen wijn binnen handbereik – een bevestigend antwoord krijgen. Het besef van wat ‘er werkelijk toe doet in het leven’ gaat in het geval van Lidewij van Wilgen gepaard succes. Inmiddels worden de wijnen van haar domein Terre des Dames in Nederland geleverd via Wijnkoperij Okhuysen, een van Nederlands meest toonaangevende importeurs. Daarbij oogsten zij ook internationale bewondering. De grande dame van de internationale wijnschrijvers, de Engelse Jancis Robinson, beschouwt Terre des Dames zelfs als een van haar favoriete Languedoc producenten.

En toen we onlangs de nieuwste editie van Hugh Johnson’s Pocket Wine Book 2024 opensloegen, het best verkochte wijnnaslagwerk ter wereld, lazen we bij Terre des Dames, sowieso een van de weinige Languedoc producenten die wordt genoemd: ‘Dutch mother and daughters make strikingly pure, focused wines near St.Chinian. True class.’

Enfin, de dames hebben ook een La Diva binnen hun geledingen. Blend van syrah, grenache en alicante bouschet, die laatste van meer dan honderd jaar oude stokken. (Op het achteretiket wordt deze overigens geduid als allicante; wellicht schreven ze dat toen zo.)

Puur en natuur rood fruit valt ons ten deel. Kleine zure kersen en hun kirsch, bramen op sap, kwetterende besjes, licht zuidkruid, de plaatselijke garrigue laat zich evenmin onbetuigd, levendige zuren, zo eigen voor zo natuurlijk mogelijk opgevoede wijn en een afdronk die talmen tot kunst heeft verheven.