Crianza, dat kennen we. rioja, ook wel eens van gehoord. Maar graciano?

Inderdaad. Een bijna uitgestorven druif, op het nippertje aan de vergetelheid ontrukt. Lang geleden dat we er voor het eerst kennis mee maakten. Bij een oenologisch laboratorium, van een experimentele wijngaard. Heerlijke druif, heerlijke wijn. Fruitig, kruidig, subtiel.

Inmiddels is graciano van de ondergang gered. Van voorzichtige herplantingen in onderzoekswijngaardjes volwassen gegroeid naar echte wijngaarden. En wijnen.

Hier in een heel rijp geplukte uitvoering, opgevoed op hout.