Eigenlijk zou Neleman alleen maar magnums moeten maken, of beter nog bag-in-boxes: zo vol informatie staan z'n etiketten dat er eigenlijk veel meer ruimte nodig is. En zoals zoveel van z'n collega's vergeet hij zoiets essentieels als het noemen van de druivensoorten in kwestie. Goed, te vinden op z'n website, maar het blijft vreemd: wijnboeren met hele romans op het etiket die de basis, de druiven, vergeten te melden. Alsof je op een affiche voor een toneelstuk alles vertelt, maar de hoofdrolspelers achterwege laat.

Gelukkig zijn tempranillo en garnacha de kwaadsten niet en smaken ze geenszins korzelig. integendeel: louter gulle souplesse. Bijna romig, zo luxe en rijk. En dan ook nog ondersteund door een deftige houtopvoeding.