Niks tegen natuurwijnen, maar met de etiketten is het vaak wel even puzzelen. Deze heet la danse des corbeaux, zonder hoofdletters. Is dat de producent, of een poëtische oprisping?

Het achteretiket is nog dichterlijker, maar maakt ons technisch niet wijzer.  De importeur wel. Met de 2020 oogst hadden we eerder van doen met een combinatie van riesling, chasselas en sylvaner, tussen de tachtig en honderd jaar geleden geplant. En nu hebben  we er nog een oudje bij gekregen: gewurztraminer.

We zijn dus waarschijnlijk in de Elzas. Want waar vind je die druiven anders?

Maar zelden tot nooit in deze combinatie, en nooit op zo’n manier. Essentieel Elzas, echt Elzas, we herkennen de riesling, dat kruidige van veel Elzaswijnen, dat groenfruitige van chasselas en sylvaner en het parfum van gewurz, maar dan ongekend anders.

Spannender, wilder, puurder. Gemaakt door Jerôme François die in 2014 de schuur van zijn oom tot zijn beschikking kreeg (drie keer raden hoe die heet) om druiven van een plotje van o,5 hectare, inmiddels uitgedijd naar 12, tot wijn te verleiden. En inmiddels doet hij dat samen met Morgane Stoquert.

We puzzelen er nog lang over na.

Niet over het etiket, maar over deze weergaloos wonderschone wijn die al onze ideeën over de Elzas op z’n kop zet en we kijken uit naar de schuurgenoten die we ook op de proeftafel ontwaren.