Ook wel plousard of ploussard, of, zoals in 1386, polozard, of pulsard in 1732. Of pelossard, peloussard, pleusard, plussart, belossard enzovoort enzovoort. Plus nog heel veel meer heel anders als mescle, drille-de-coq, cougnelle, olivette, pandoleau. Goethe zei Fingertraube.Hoe dan ook: een prachtdruif uit de Jura, leverbaar in blanc, gris, noir en nog meer variaties. Lichtrood van kleur, bijna rosé, verleidelijk geurend als een heel aardse, landelijke pinot noir. Tenminste, als je ’m proeft bij Pierre Overnoy in z’n millenniumproof proeflokaal. Pluk per tijdmachine een wijnliefhebber uit oogstjaar 1900, plant ’m bij Overnoy in de huiskamer, en de tijdreiziger zal behoorlijk teleurgesteld zijn in de voortgang van een eeuw techniek. Iedereen z’n eigen vliegende schotel en beeldtelefoon was hem beloofd voor het eind van de pasgeboren twintigste eeuw. Honderd jaar geleden was er in het kleine Juradorpje Pupillin nog geen elektrisch licht, maar verder is er hier niks om bezoekers uit het verleden te verbazen. (De fax staat verstopt in een duister hoekje). Overnoy is millenniumproof. Hij leeft buiten de tijd. Je waant je in het verleden en hij maakt de wijnen van de toekomst. Door z’n zwavelloze bende-genoten wordt hij eerbiedig ‘de tuinman’ genoemd. Verder tamelijk onbekend, want een snoezige bejaarde nicht met z’n sokken over z’n ouwe trainingsbroek is net wat minder fotogeniek dan allerlei flitsend jong volk. Gelukkig maar.Nicolaas Klei - Wijnwijs van A tot Z