Wat zijn die mannen van Zoldering toch normale Hollandse jongens gebleven, nounou. Op een speedboot met bodemloos Château d’Yquem naar Cap Ferret, catering op de Paris Fashion Week, Wout op Ibiza, Job op sommelierstrip Kopenhagen, Tomas weekendje Londen, echt, die Michelinster heeft niks veranderd. Uhu.
Flauw natuurlijk, want echt, Zoldering blijft Zoldering en ons restaurant is niets veranderd sinds we begin dit jaar een Michelinster kregen. Het eetcafé voor de buurt waar ik in juni over schreef is wat het was. Zo werd ik er deze week nog op geattendeerd dat we waarschijnlijk de enige sterrenzaak zijn waar je nog voor 25 euro een fles wijn kan drinken. Ik heb het niet gechecked, maar veel restaurants met (fatsoenlijke) wijn voor een geeltje zullen er inderdaad niet meer zijn.
Ik schreef echter ook dat het beeld van sterrenrestaurants samen valt met linnen tafelkleden en stijve bediening. Laat ik daaraan toevoegen dat de sterrenwereld ruim omhuld wordt met blingbling. Als je de Instagramaccounts van menig chef en sommelier volgt zijn die gevuld met luxe auto’s, dure horloges en een overdaad aan Champagne. Zo is die van mij vandaag een grote dump aan dikdoen foto’s. Een Michelinster zorgt voor aanzien en je wordt veel vaker uitgenodigd voor proeverijen en tripjes dan zonder de culinaire accolade. Daar maak ik dankbaar gebruik van, maar geeft ook stof tot nadenken.
Het is gemakkelijk om je oor, neus en tong te laten hangen naar grote merken met grote marketing budgetten. Niet dat je mij hoort klagen over de weldaad op wijntrips als deze, maar het is wel verleidelijk je programma uitsluitend te laten vullen met dit soort luxe. Het risico van vernauwing van je beeld over wat goede wijn moet zijn is dan wel een stuk groter. Tunnelvisie. Dat wil niet zeggen dat ik vind dat marketing slecht is of bedrijven die er geld voor hebben niet deugen, je moet je er alleen wel erg van bewust zijn. Chef, sommelier of culinair journalist, we zijn het aan onze gasten, ons publiek en onze stand verplicht verder te kijken dan hetgeen je toegeworpen wordt. We hebben veel producenten niet op de kaart ondanks dat ze voldoende marketingbudget uitgeven. Beeldvorming alleen is niet voldoende, er moet ook inhoud zijn.
Dus zit ik in de trein naar Londen naar een evenement met Krug, een bedrijf waar de marketing wél gecombineerd wordt met inhoud. Zoldering is niet zomaar een eetcafé voor de buurt, we willen ook de allerbeste wijnen schenken en Krug is een van de allermooiste Champagnes. Sterker nog, we hebben ooit de keuze gemaakt uitsluitend met kleine artisinale Champagneboeren op de wijnkaart te werken, met één uitzondering… Ja, zowel Krug als Yquem zijn eigendom van Louis Vuitton Moët Hennesy, dus budget genoeg, maar misschien juist door dat budget zijn het huizen die streven het allerbeste te maken. Noblesse oblige. Weinig blingbling bovendien, excelleren in understatement past hier beter.
Waarom deze column langzaam als een marketingverhaal begint te klinken? Omdat ik Krug al jaren geweldig vind, maar niet goed kon verklaren waarom en tijdens de voorbereiding op deze trip viel er ineens van alles op zijn plek. Niet bij de titel van het evenement ‘Seeing sound, hearing Krug’ overigens, dat klinkt meer alsof Oibibio opnieuw geopend is. Van dat soort zweverigheid krijg ik de kriebels. Wat wel aansprak waren de gesprekken tussen wijnmaakster Julie Cavil en componist Ryuichi Sakamoto. Voor hen beiden staan precisie en detail centraal, werken vanuit een breed geheel naar een focuspunt en zijn geobsedeerd door elegantie. Zoveel overeenkomsten met hoe wij naar ons restaurant kijken. Nu wil ik Zoldering niet elegant noemen, maar wel laten we het brede geheel zoals we een restaurant zien en willen zien, hoe we zelf uit eten willen gaan, terugkomen in kleine details. Zoldering en Krug zijn beiden omarmend, geven een verwelkomend gevoel dat alleen werkt als de details kloppen. Toegankelijk en laagdrempelig en toch juist zoveel meer dan op het eerste gezicht lijkt. Ook componist Sakamoto deelt het oog voor detail. Hij ziet overeenkomsten tussen hem en Cavil in dat ze een doel voor ogen hebben, maar geen vaste methode dat te bereiken en dat geldt niet anders voor ons. Veel wat we doen is op gevoel en we streven altijd naar iets beters, elk proces is een nieuwe uitdaging zoals elke compositie of elke nieuwe cuvée. Sorry, nu wordt het een beetje te veel lege marketingtekst, te veel Oibibio, maar mijn enthousiasme is duidelijk. Soms klikt het en soms niet en bij Krug klikt het heel erg.
Wil dat zeggen dat er geen andere net zulke goede Champagnes zijn? Uiteraard niet, er zijn er talloze. Je vindt ze ook bij ons op de kaart, omdat we naast de bezoeken aan Krug ook zelf op zoek zijn gegaan. Zoldering blijft Zoldering, we hebben Krug en we hebben een boerenzoon-Champagne en schenken het allemaal uit het beste glaswerk in een eetcafé. Ik schrijf dit trouwens vanuit een eersteklas coupé op weg naar een duur hotel om straks nog veel duurdere Clos du Mesnil 2008 te drinken. De jongens van Zoldering zijn zo normaal gebleven.
Job Seuren
Hier vind je de actuele Top 10 rode wijn uit Sicilië van alle door ons geproefde en beoordeelde wijnen nu verkrijgbaar in de winkel. Maar er zijn nog veel meer lekkere rode wijnen uit de Sicilië daa...
In de afgelopen jaren is de populariteit van online wijnwinkels enorm toegenomen. Steeds meer mensen kiezen ervoor om hun favoriete wijnen vanuit hun luie stoel te bestellen.Deze trend is niet alleen ...
Hier vind je de actuele Top 10 rode wijn uit Stellenbosch van alle door ons geproefde en beoordeelde wijnen nu verkrijgbaar in de winkel. Maar er zijn nog veel meer lekkere rode wijnen uit de Stellenb...
Wat zijn die mannen van Zoldering toch normale Hollandse jongens gebleven, nounou. Op een speedboot met bodemloos Château d’Yquem naar Cap Ferret, catering op de Paris Fashion Week, Wout op Ibiza, ...
