Kleigoed en Hamerstuk #11

Wijnschrijver Nicolaas Klei houdt van lekkere wijn. Wijnschrijver Harold Hamersma weet dat. Overigens is het omgekeerde ook het geval. Maar valt de wijn die Harold voor Nicolaas heeft uitgezocht eigenlijk wel bij hem in de smaak? En wat vindt hij op zijn beurt van de fles die Nicolaas aan hem heeft laten proeven? In Kleigoed & Hamerstuk kruisen zij de kurkentrekkers.

Domäne Wachau, Grüner Veltliner 2019, Wachau - Oostenrijk
Hema € 7,25

Het zit ook wel eens mee: een paar keer per decennium roept mijn uitgever zijn schrijvers en soms ook mij bij elkaar uit hun respectieve tochtzolders, schimmelkelders of proefschuurtje, en geeft ons een douceurtje. Wij vinden dat altijd wat zorgwekkend, zulke roekeloze gulheid, want we weten van hem heel goed dat hij het geld dat onze bestsellers opbrengen node kan missen, want de tijden zijn moeilijk, de huur moet betaald, personeel wil elke maand maar weer loon of het niets kost, maar vooruit. Wij ook wat. 

Beduusd lopen we met ons briefje geld het pand uit. Wat er mee te doen? Een enkeling stopt het verstandig in het geduldige spaarvarkentje, of koopt er een pond gehakt voor om het thuisfront te verrassen, maar de rest van ons… U kent het. Kunstenaars. Flierefluiters. Vooral de dichters. Om over de wijnstukjesschrijver maar te zwijgen. Linea recta rent het langharig artistiek gespuis naar de slijter  om een fijne fles aan te schaffen. Of zelfs twee, want wie weet is er een gulle aanbieding.

Maar kijk, wie komt daar bedaard aanstappen? De heer Hamersma zelve. Op weg naar mijn groezelig onderkomen: “Ik hoor dat het wijngilde met een invasie van broodschrijvers te kampen heeft; wat dunkt je, zullen wij wijnschrijvers eens kijken of deze flessen wat literaire inspiratie bieden?”

En Hamersma wenkte de achter hem voortschrijdende lakei naderbij, die in een zilveren bokaal twee bedauwde ranke flessen torste.

“Kijk,” zei Harold: “Grüner veltliner van Domäne Wachau, een prachtcoöperatie aan de Donau, met prachtig uitzicht, geheimzinnige oude keldergangen waar vele andere beroemdheden zijn voorgegaan, éen van de mooiste proefkamers ter wereld, en heerlijke wijnen. Dit is hun bekoorlijk instapmodel, uit de oogstjaren 2019 en 2020. De 2019, waarvan her en der in Hema’s nog flessen van staan, mooi rijp en zacht, vol zomerse geuren en rijp fruit, en als immer voorzien van fijne zuren, en de piepjonge 2020, nog niet in iedere Hema verkrijgbaar, voorjaarsfris, bedeesd nog, maar ook al een plezier voor de gelauwerde auteur met smaak. Rank, vief en kittig van inborst en afdronk. Fris als sauvignon, maar zachter en zonder die haantje-de-voorste-mentaliteit. Ingetogen en voornaam. George Clooney, die mij speelt in de verfilming van m’n roman De vrouw die water liet aanbranden, over m’n avonturen in de wijn- en eetwereld, vond beide amazing.”

Nicolaas Klei

André Tixier et Fils, Brut 'Carte Perle' Premier Cru, Champagne - Frankrijk
Bubbels en meer    € 33,85

Ach ja, straks, straks, straks. 

Straks als de terrassen weer volop open mogen en de polonaise bezit zal nemen van de binnensteden

Straks als we weer met zijn allen in een voetbalstadion gevaarloos aerosolen mogen verspreiden. 

Straks als een livestream gewoon weer een kalm vliedende rivier is aan wiens boorden wij mogen picknicken.

Straks kan ik dan ook Nicolaas Klei uitnodigen voor de nu al stijf uitverkochte voorpremière van de verfilming van mijn nieuwe boek, waarvan George Clooney heeft gesmeekt of hij de hoofdrol mag spelen. Skoop: de 30 centimeter dikke zolen voor zijn schoenen om de verlangde 1.90 meter te realiseren zijn al besteld.

Straks laat ik ook via mijn agent speciaal voor Nicolaas een VIP box in de Tuschinski bioscoop regelen, waarin een vaardige pedicure gaat neerstrijken die tijdens de voorstelling de stappenteller in de voeten van de Slankwandelaar weer op nul zal zetten.

Dit alles als dank voor die revitaliserende wijn die hij mij onlangs kwam aanreiken. Mijn voorliefde voor mousserend kennend, het momentum juist taxerend, de zachte zucht die klonk toen ik deze opende. Eerst uit de hals van de fles en later uit mijn mond, nadat ik een slokje André Tixier et Fils, ‘Carte Perle’ Premier Cru had genoten. Een Brut-versie waarvan Klei mij had toegefluisterd ‘dat het boeket alleen al mij zal vervullen met luxe geuren die doen denken aan vervlogen tijden, aan romantische films spelend in aristocratische kringen.’

Onmiddellijk besloot ik het drinken van een kopje Nespresso met George, waar zijn impresario maar op aan blijft dringen, te bewaren voor na de voorstelling.

Harold Hamersma